Ασθένειες που προκαλούν τρόμο

Το τρόμο, ιατρικά γνωστό ως τρόμος, είναι ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα στο οποίο τα χέρια, τα χέρια, το κεφάλι, τα πόδια ή οποιοδήποτε άλλο τμήμα του σώματος κουνάει. Ορισμένες ιατρικές ασθένειες μπορούν να οδηγήσουν σε τρόμο. Οι τρόμοι μπορεί επίσης να είναι μια παρενέργεια των συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Μάθετε για τις ασθένειες που προκαλούν τρόμο.

Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών και Εγκεφαλικού Εγκεφάλου (NINDS), η νόσος του Πάρκινσον είναι μια νευρολογική διαταραχή που οφείλεται στην έλλειψη κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη, χρειάζεται χημική ουσία στον εγκέφαλο για τη μετακίνηση, τη μάθηση και τη διάθεση.

Το NINDS αναφέρει ότι συγκεκριμένα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον περιλαμβάνουν τρόμο στα χέρια, τα χέρια, τη γνάθο, τα πόδια και το πρόσωπο. Επίσης οδηγεί σε βραδύτητα στις κινήσεις (βραδυκινησία) και δυσκαμψία των άκρων. Άλλες εκδηλώσεις της νόσου του Parkinson περιλαμβάνουν έλλειψη συντονισμού, αστάθεια, κατάθλιψη, προβλήματα μάσησης ή ομιλίας και προβλήματα στον ύπνο.

Η θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον περιλαμβάνει ένα συνδυασμένο φάρμακο λεβιδόπα και καρβιντόπα, το οποίο μπορεί να εξουδετερώνει τα συμπτώματα της νόσου του Parkinson. Τα αντιχολινεργικά φάρμακα μπορούν επίσης να χορηγηθούν για τη μείωση των κραδασμών και της δυσκαμψίας. Επιπλέον φάρμακα περιλαμβάνουν πραμιπεξόλη, ροπινιρόλη και βρωμοκρυπτίνη. Αυτά τα φάρμακα δρουν σαν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο και αποτρέπουν εκδηλώσεις της νόσου του Parkinson. Μια άλλη επιλογή θεραπείας είναι η εγκεφαλική διέγερση. Πρόκειται για μια εμφυτεύσιμη συσκευή στην οποία τα ηλεκτρικά ρεύματα διεγείρουν ορισμένα μέρη του εγκεφάλου για τη μείωση των συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκινσον.

Βασικός τρόμος

Ο βασικός τρόμος είναι μια κατάσταση που μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, σύμφωνα με την κλινική Mayo. Στην πραγματικότητα, το 14% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών έχουν πληγεί από αυτή την ασθένεια. Η κλινική Mayo λέει ότι οι βασικές δονήσεις οφείλονται χαρακτηριστικά στις αλλοιώσεις ορισμένων γονιδίων του σώματος.

Οι βασικές δονήσεις ξεκινούν αρχικά στα χέρια και μπορούν να προχωρήσουν για να επηρεάσουν την κεφαλή και τη φωνή. Η πίεση, η κόπωση, η καφεΐνη και οι αλλαγές θερμοκρασίας μπορεί να επιδεινώσουν αυτές τις δονήσεις, σύμφωνα με την κλινική Mayo.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν φάρμακα βήτα-αναστολέων όπως προπανόλη, φάρμακα κατά της κρίσης όπως η πριμιδόνη, ηρεμιστικά όπως τοξίνη τύπου διαζεπάμη και αλλαντίασης τύπου Α για τη μείωση των δονήσεων. Επίσης, η φυσική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να εφαρμόσουν ορισμένες ασκήσεις για να βοηθήσουν στον έλεγχο των μυών και τον συντονισμό των κινήσεων. Όπως και στην περίπτωση της νόσου του Parkinson, μπορεί να χρησιμοποιηθεί βαθιά εγκεφαλική διέγερση για τη θεραπεία βασικών τρόμων.

Σκλήρυνση κατά πλάκας

Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια άλλη νευρολογική διαταραχή που περιλαμβάνει τρόμο. Η κλινική Mayo λέει ότι αυτή είναι μια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία το σώμα αρχίζει να επιτίθεται στην κάλυψη των νευρικών κυττάρων του (μυελίνη).Αυτό βαθμιαία οδηγεί σε επιδείνωση νεύρων.

Η Εθνική Εταιρεία Πολλαπλής Σκλήρυνσης λέει ότι οι τρόμοι είναι μία από τις πιο απογοητευτικές εκδηλώσεις της νόσου. Αυτές οι δονήσεις συνήθως επηρεάζουν το σώμα, τα άκρα, το κεφάλι και τους μυς που είναι απαραίτητα για την ομιλία και τη σεξουαλική λειτουργία. Η κλινική Mayo αναφέρει ότι άλλα συμπτώματα πολλαπλής σκλήρυνσης περιλαμβάνουν μούδιασμα από τη μία πλευρά του σώματος, θολή ή διπλή όραση (διπλωπία), απώλεια της όρασης, δυσκολία στο περπάτημα και έλλειψη συντονισμού. Η πολλαπλή σκλήρυνση προκαλεί επίσης ηλεκτροπληξία με συγκεκριμένες κινήσεις του κεφαλιού.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν έχει καμία θεραπεία. Ωστόσο, τα φάρμακα με κορτικοστεροειδή, όπως η πρεδνιζόνη, τα φάρμακα ιντερφερόνης, το γλατιραμέρη, το natalizumab και η μιτοξαντρόνη, μπορούν να ληφθούν για τη μείωση των εκδηλώσεων πολλαπλής σκλήρυνσης, σύμφωνα με την κλινική Mayo. Η φυσική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει να τεντώσει και να ασκήσει τους μυς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται πλασμαφόρηση για τον διαχωρισμό των κυττάρων του αίματος από το πλάσμα (συστατικό υγρού του αίματος). Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων πολλαπλής σκλήρυνσης.